zondag 27 juni 2010

Sprinttriatlon Brasschaat - 27 juni

Ik was er volledig klaar voor om het drama van Zwevegem uit te wissen. Ook mijn vrouwtje, neef Kevin en z’n ondertussen vriendin Shara deden mee. Aangezien Vanessa beter zwemt en loopt als ik, wist ik dat het moeilijk ging zijn om haar op deze korte afstand voor te zijn maar daar was het me ook niet om te doen. Ik wou een deftige tijd en liefst als eerste van de BrTC beginners aankomen als het enigszins kon. Het weer was ongelofelijk warm, al 25 graden om 9u bij de start. Het zwemmen ging me supergoed af en vooral, ik was niet misselijk toen ik uit het water kwam. In de wisselzone hoorde ik supporter Peter VB roepen “Vanessa is een half minuutje weg, die pak je misschien nog”. Met de fiets vloog ik echt, mede dankzij die talloze BrTC supporters. Ik voelde mijn trappers echt niet. Vanessa was ik al voorbij na 4-5 km al kon ze nog even in mijn wiel mee.

Voorzitter Jan was de meest luidruchtige supporter nog: “laat u niet doen door die snotneuzen he!”. Na de wisselzone zocht ik even mijn looptempo en de warmte speelde zeker niet in mijn voordeel. In mijn tocht naar de triomf van eerste BrTC-beginner moest ik al geen rekening meer houden met Peter P die met zijn beste onderdeel, het lopen, zijn achterstand van het fietsen niet meer kon goedmaken. Die dekselse Raf zat me nog het dichtste op de hielen, al had hij eerst de verkeerde schoenen aangetrokken in de wisselzone! Pas in de laatste 2 km kwam Vanessa terug aansluiten. Ik kon haar looptempo niet bijhouden en eindigde 9 seconden achter haar maar wel in een tijd van 1u18, wat ik nooit ofte nooit verwacht had. Ik was 20 minuten sneller dan in het dekselse Zwevegem, en nog in prima conditie. Waar was die camera nu Patricia? Raf eindigde knap een minuutje na mij.

Het allerbelangrijkste in Brasschaat was niet zozeer mijn tijd maar wel de weet dat ik het kon. Zwevegem had me toch wat doen twijfelen, ook al gingen de trainingen vrij goed. Ik had bevestiging nodig dat ik het echt kon en dat ik ermee kon doorgaan.

Nog even voor de volledigheid vermelden dat ook Kevin veilig de finish haalde en dat Shara zowaar als eerste vrouw door het finishlint liep, weliswaar na een fout van de koerscommissaris. Ze had een ronde te weinig gefietst en zal dit nog lang mogen horen ...