Tem 15 juli was het allemaal zo goed dit jaar: een geweldige halve marathon in Francorchamps, een stevige stage in Benicasim, een geslaagde fietstocht naar Bastogne, een tof BK ploegentriatlon, een heroïsche Ironman Lanzarote, en een degelijke voorbereiding op de Ironman van Maastricht.
Maar de 2 laatste weken van juli ging het fysiek en mentaal mis: stomme valpartij met meerdere hechtingen, een maagontsteking, last van de warmte, en een bende nozems die mijn TT-fiets stelen en auto beschadigen een dag voor de Ironman van Maastricht.
En toen was het even op. Met de Ironman 70.3 van Zell-am-See nog in het verschiet, blijft het een dagelijks worstelen tussen niks doen en toch maar gaan trainen. Mijn gewicht zit anders historisch laag maar toch moet ik me elke keer opnieuw blijven motiveren. De laatste week is het dagelijks al gelukt om mezelf buiten te krijgen: de 2 zwemtrainingen gingen zeker aardig, en zowel de lange duurloop als de intervalletjes waren niet slecht. Ondertussen staat de TT-fiets (in bruikleen van Mirco) al redelijk afgesteld en ben ik bezig met de proefritjes. In se is er dus momenteel niks om over te piekeren richting Zell.
Het blijft echter wrang nasmaken dat ik mijn uitdagend seizoen niet heb kunnen uitvoeren zoals ik had gehoopt, en dat vooral door externe factoren die mijn lichaam en geest hebben vermoeid. Ik heb het er moeilijk mee dat Zell-am-See een geslaagde afsluiter zal moeten worden. Als ik de komende weken kan blijven doortrainen, wordt die wedstrijd zeker niet onaardig, maar de voldoening zal waarschijnlijk minder zijn met het Maastricht-fiasco in mijn achterhoofd. Dat speelt ook mee in de 'instabiele' motivatie in de aanloop er naartoe.
Ik ga na Zell-am-See heel snel moeten beslissen om eventueel nog iets extra aan het seizoen toe te voegen, of alles te zetten op een grote uitdaging in 2016. In september en oktober zijn er nog genoeg sportieve evenementen. Ik wil gewoon zeker zijn dat ik eind september in Mallorca goed gemutst kan supporteren voor Vanessa en de clubgenoten op de Ironman, en dat ik er niet zelf sta met in het achterhoofd dat ik eind juli niet hebben kunnen doen wat ik wilde doen. In principe zou ik na de Ironman wedstrijden van Lanzarote en Maastricht, rustig voor de fun hebben uitgebold naar Zell om daarna in winterslaap te gaan. Nu moet ik in Zell proberen er nog iets uit te halen, wetende dat dat nooit het geplande plezier van die 5e Ironman zal kunnen vervangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten